zaterdag 1 juli 2017

Uit de kast (LXI): Patrick Cornillie

Eens in de maand ga ik voor deze rubriek met de ogen dicht voor mijn poëziekast staan om daar een willekeurige bundel uit te nemen. Deze keer Bij tijd en wijle – Een keuze uit de gedichten 1985-2015 van Patrick Cornillie (Uitgeverij Les Iles, Ellezelles, 2016), waaruit ik bladzijde 130 opende, met daarop het titelloze:

Dit is het ontstaan van verte:
perspectieven vriezen muurvast.
Met krakende knieën hurkt de vorst
tegen de koude ruggen van de gevels.

Blauwbekken, zuimen.
Schaduwen slaan verkleumd de
armen rond het land.

Buiten ziet eruit als een stomme film.
Voor de mond van schaarse voorbijgangers
verschijnen damppluimen als lege tekstballonnen.

Wie is echt en wat is verzonnen?